Een aantal maanden geleden werd ik overdag op straat in Amsterdam in mijn gezicht gespuugd. De jongen die mij bespuugde noemde mij tegelijkertijd ‘hoer’. Dagen later werd ik nageroepen in de Leidsestraat ‘groeiende bananen hiero!’. Diezelfde week: ‘wat gaan je tieten lekker op en neer’. Een maand geleden werd ik ’s nachts op mijn bil geslagen door een voorbijrijdende scooter.
Ik besloot al mijn ervaringen met seksuele intimidatie op te schrijven, er tekeningen bij te maken en te bundelen. En nu is er de comic: ‘Het was maar een grapje, kijk niet zo boos meisje’.
Ik voel me vaak niet in een veilige positie om op het moment dat iemand over mijn grenzen gaat daar iets van te zeggen. In plaats daarvan kies ik voor mijn eigen veiligheid: ik laat de jongen of man roepen wat hij wil roepen – hoe beledigend of bedreigend ook- en fiets door. Ik zet mijn muziek hard genoeg zodat ik kan doen alsof ik het niet hoor en ik let op dat ik niet met de verkeerde persoon oogcontact maak.
Ik voer vaak gesprekken met mijn mannelijke vrienden over het feit dat ik voor ik thuis wegga na moet denken over of ik ’s nachts met de kleren die ik dan aan heb over straat kan. Ik vertel ook dat ik een lange broek meeneem als ik een korte rok aan heb, gewoon voor de zekerheid. Verbazing is meestal de eerste reactie. ‘Maar Amsterdam is toch heel veilig?’ is een tweede. Vaak wordt mijn geklaag afgeschreven als aanstellerij. Pas als ik een opsomming geef van de dingen die tegen mij en mijn vriendinnen worden gezegd op straat, of vertel dat mannen me ongewenst hebben aangeraakt (of bespuugd), wordt er meer begrip getoond. Dat mannen in eerste instantie niet zo reageren is ook wel logisch. Want als het je zelf nooit overkomt, dan valt het je ook veel minder snel op.
Het doel van deze comic is niet om de mensen die dit soort gedrag vertonen aan te spreken op hun gedrag. Ze luisteren niet als ze er op straat op worden aangesproken, waarom zouden ze dan wel luisteren als iemand er een comic over heeft gemaakt?
Nee, deze comic is voor de mensen die wél willen luisteren. Ook al hebben ze het misschien nooit zelf meegemaakt. Natuurlijk is de comic ook voor zij die dit begrijpen en zelf hebben meegemaakt. Vrouwen zouden voor de lol de zinnen kunnen afstrepen die ze zelf ook wel eens hebben gehoord.
Het doel van de comic is bewustzijn creeëren voor dit probleem. Ik zou me al zo veel beter voelen als jongens en mannen het zouden opmerken als een situatie zich voordoet. Dat iemand op straat zegt ‘hey ik zag dat, ben je oke?’ of ‘kom laten we gaan, die man is vervelend tegen je aan het doen’.